چون او شنفت صدای این دردمند
سبکبال آمد تا رهایی ام دهد زبند
تا که خواستم حسابخواهی کنم
لبخندی بزد، گفتا نکن چون وچند
تو بگردی که یابی عالم وجود
ما را جز شهود چیزی ناید پسند
تماشایی بیش نیست این برو بیا
که تو را پیش ماست نشیمن بلند
ناله مکن، این حجاب باریک است
که کمی شنیدند وبسیار گفتند
آرام باش چون پیکر گل در دل شب
و با شبنم روحت به صبح بزن لبخند
No comments:
Post a Comment